ความรักที่มีให้เธอ

จากวันนั้น
วันสงการนต์ที่เจอเธอ
มันบังเอิญมากที่เรา
เรียนอยู่ใกล้ๆกัน
ทั้งๆที่ครั้งแรกที่ได้เจอเธอมันไกลแสนไกล
ที่ขอนแก่นนั่น
มันมีแต่ความสุข
แต่พอหมดจากสงกรานต์
กลับมาสมุทรปราการ
ก็พบว่า
เธอกับพี่สาวของเราเอง
เหมือนดูใจกันอยู่
ตอนนั้น
ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย
วันๆ
ได้แต่ร้องไห้

หลังจากนั้น2-3เดือน
ได้เจอกับรุ่นน้องนามย่อ ด
พวกน้องเค้ารุจักเราก่อน
ที่เราจะรุจักเค้า
เห้อออออออออออ
ฉันได้ตั้งชื่อพวกมันว่า
แกงค์สามลิง
จากนั้น
ฉันเริ่มปลื้มน้องเค้า
แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะคิดถึงเค้าคนนั้น
คนที่เราบังเอิญมาพบกัน
คนที่ทำให้เราฝันถึงเค้าสามวันต่อกันในวันสงกรานต์
คนที่ทำให้เราร้องไห้มากที่สุด
ในบรรดาคนที่เคยรัก
คนที่ทำให้ปวดใจมาถึงวันนี้
วันที่13กันยายน2552
เวลา8.43น.
ตอนที่ฉันได้นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่
เค้าคนนั้น
ได้โทรมา
ตอนแรกก็เอะใจ
เบอร์แปลกโทรมา
....
ก็รับ
เสียงๆนั้น
ที่เคยได้ยินอย่างชินหู
ฉันรู้แล้วว่าใคร
แต่ก็ถามว่าใคร?
เพราะยังไม่แน่ใจ
เพราะเค้าหายไป2-3เดือน
เค้าคนนั้นบอกว่า
คนที่เคยให้เบอร์งะ
ฉันเงียบสักพัก
พร้อมเอ่ยชื่อเค้า
พี่ ห หรอ
เค้าบอก
อืม
แค่นี้จำกันไม่ได้หรอ
น่าน้อยใจจัง
เรายกันหลายนาที
เค้าบอกว่า
เห็นเราหายไป
กะจะชวนไปเที่ยว
ที่จริง
เราไม่ได้หายไปเค้าตางหากที่หายไปจากเราวันนั้น
ตอนนั้นทุกอย่างที่ทำอยุชะงัก
พร้อมสั่น
และอึ้งที่เค้าโทรมา
เค้าได้กล่าวว่าเราสบายดีไหม
เราก็ตอบไปว่าเราสบายดี
เราคุยกันเรื่องเรียน และเรื่องทั่วไป
ฉันได้ถามว่า
นึกยังงัยโทรมา
เค้ากล่าวว่า
ไม่มีรัยทัม
(นี่คือเหตุผลของคนที่จมมุม)
แล้วหวังว่าเรื่องเน่าๆของฉันเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี

ปล.ที่โทรมาเพราะเหงา เพราะเห็นเราเป็นแค่ตัวสำรอง
อย่าหวังว่าจะเชื่อใจเหมือนเดิม
เพราะเธอจริงใจแต่ไม่จริงจัง